www.marynarze39.fora.pl

Domino

Royal Navy jako największa i najpotężniejsza marynarka wojenna międzywojnia operowała na akwenach położonych w różnych szerokościach geograficznych. W związku z powyższym jej oficerowie nosili rozmaite konfiguracje umundurowania, które przewidziane były w regulaminie Admiralicji. Proponuję, żeby w temacie tym omawiać poszczególne typy umundurowania oficerskiego Royal Navy (w tym Royal Navy Volunteer Reserve), z tymczasowym pominięciem mundurów "galowo-paradnych". Skupmy się na tym w czym pracowano i walczono: od granatowych "monkey jackets", przez mundury tropikalne, aż do battle dressów. Do omówienia oporządzenia proponuję oddzielny temat.

A zatem ad rem:

"Piąteczka" czyli No. 5 uniform, znana też jako "monkey jacket". Czarno-granatowa taliowana dwurzędowa marynarka, zapinana na "prawo" na cztery złocone guziki z koroną Króla (King's Crown- KC). Oznaczenia stopni "oka Nelsona" wykonane złotą metalizowaną nicią umieszczano na rękawach. Ich kształt róznił się ze wzgledu na przynależność bądź do RN, bądź RNR lub RNVR. nad stopniem, na lewym rękawie piloci Fleet Air Arm czyli lotnictwa morskiego umieszczali oznakę lotnika.
Do marynarki oficerowie zakładali białe koszule z długim rękawem oraz czarny wąski krawat, zwykle związany węzłem regatowym.

Marynarka posiadała trzy kieszenie i "ostre klapy"
Do kompletu noszono czarno-granatowe spodnie zapinane na cztery guziki z doszytymi guzikami do przypięcia szelek.

Czapka oficerska wykonana była z czarno-grantowego materiału ze skórzanymi daszkiem oraz paskiem (tzw. chin strapem). Odznaka oficerska przyszyta była do włóczkowej taśmy biegnacej dookoła otoku. Odznaki te były dość grube i przedstawiały ukoronowaną koroną Króla kotwicę w otoczeniu złotego wieńca laurowego i umieszczane były na sztywnej podkładce.
Oficerowie młodsi mieli daszki gładkie, zaś od stopnia komandora porucznika (Commander) na daszku czapki umieszczano złote liście.
Do kompletu dochodzi jeszcze biały pokrowiec na czapkę, który zgodnie z regulaminem zakładano na nią w miesiącach letnich

Standardowym bucikiem dla oficerów RN były tzw. oxford type shoes lub deck shoes na skórzanej podeszwie, czyli czarne, gładkie półbuty bez wzmocnionego noska.

Oczywiście oficerowie korzystali również, w zależności od zadania i warunków pogodowych również z innych części wyposażenia i umundurowania: z kaloszy, tzw. Wellington boots-ów oraz seaboots-ów przypominających saperki, pod marynarkę zakładali białe golfy, a na głowę hełmy Mk II, ale jest to temat do dalszej dyskusji. Pozdrawiam.

jacbyd72

Ciekawy temat. Myślę, że warto będzie poczytać o umundurowaniu brytyjskim gdyż większość Marynarek Wojennych wzorowała się na ich umundurowaniu i tradycji.

Domino

Kiedy tworzono Polską Marynarkę Wojenną pod uwagę przy wyborze mundurów brano dwa, właściwie do dziś dominujące style: francuski (obowiazujący m.in. we Francji, Stanach Zjednoczonych i Niemczech) oraz brytyjski (m.in. Wielka Brytania i Commonwealth, Japonia, Grecja). Ostatecznie wybrano wzór brytyjski z niewielkimi moodyfikacjami.
Po kampanii polskiej, kiedy przystąpiono do odtwarzania sił PMW w Wielkiej Brytanii marynarze otrzymali mundury wzoru brytyjskiego, jednak oficerowie mili przywilej noszenia mundurów wykonanych na wzór przedwojenny-polski. Czyli de facto brytyjski z niewielkimi różnicami.

jacbyd72

W Bydgoszczy w MWL jest mundur przekazany przez kombatanta /ponoć pochodzi z MW PSZ/ - sam w sobie jest bardzo zbliżony do polskiego. Co prawda widziałem go przez chwilę, ale na pewno był wykonany z delikatniejszego sukna niż polski /jeżeli oczywiście jest to mundur z MW PSZ/.

Mike

O proszę, nie było mnie kilka dni, a już Dominik obrał właściwy kurs. Świetnie Smile

jacbyd72

W ogóle o stylu, fasonie i modzie marynarskiej można...., a chyba nawet trzeba dyskutować. Oglądając polskie przedwojenne zdjęcia marynarzy /szczególnie grupowe/ można dostrzec, że każdy z marynarzy wygląda inaczej. Zacząwszy od samego umundurowania, gdzie często byli różnie umundurowani, po poszczególne elementy. Czapki deformowane na różne sposoby. Brak koszulek pod granatowymi bluzami, a czasami /szczególnie zimą/ brak bluz pod półpłaszczami. Różnie wiązane krawaty, czy specjalnie poszerzane nogawki spodni. Trzeba zwrócić uwagę na dobór marynarskich sortów, gdzie często widać, że marynarze mają np. krótsze bluzy Wink

. Generalnie trzeba jeszcze zrobić podział na MW na Wybrzeżu i na Flotyllę Pińską gdzie różnice widać jest jeszcze bardziej. Oczywiście zdjęć z marynarki PSZ nie oglądałem tak często, ale wydaje mi się, że na Zachodzie było to bardziej regulaminowe niż w przedwojennej MW. Ciekawy jestem czy też zachowano przedwojenny fason i "sznyt". Wink

? Może koledzy wrzucą trochę fotek do galerii aby można było nieco popatrzeć i porównać?

Domino

Kontynuując temat wypada wspomnieć o specyficznej wersji oficerskiego munduru Royal Navy jakim jest No.5a i No.5b czyli "working dress".

Mundur ten noszony był głównie (acz nie wyłącznie) przez pilotów Fleet Air Arm (FAA) czyli lotnictwa morskiego. Wprowadzono go w 1941 r. jako nieregulaminowy ubiór oficerów. Warto zauważyć, że od 1941 r. oficerowie RN używali również farbowanych battledressów armii jako ubioru nieregulaminowego. Część również szyła na zamówienie battledressy z czarnogranatowej serży - jednak wszystkie te działania nie znajdowały oparcia w regulaminie Admiralicji. Były jednak przez dowództwo tolerowane, ponieważ working dressy okazały się wygodniejsze w użyciu na pokłądach okrętów od zbyt eleganckich "piątek".
Bluza w typie battledressu wykonana jest z czarnogranatowej serży (Admiralty serge). Zapinana na trzy guziki z koroną Króla oraz na guzik w talii (inaczej niż w przypadku armijnych battledressów - zapinanych na metalową szlufkę). Oznaki stopni w przypadku Working Dressów noszono naszyte na naramiennniki.

W 1944 r. wprowadzono do użycia No.5b uniform czyli working dress wyłącznie dla pilotów FAA. Różnił się on od 5a tym, ze guziki bluzy były zakryte materiałem bluzy, tak by nie zaczepiać nimi o instrumenty pokładowe w kokpicie.

Do kompletu noszono omawiane już wyżej regulaminowe spodnie oficerów RN, czapki oficerskie, buty w zależności od pogody oraz białe lub błękitne koszule z wykrochmalonymi kołnierzykami i krawaciki. Lotnicy morscy chcieli w ten sposób odróznić się od "niezdyscyplinowanych" i abnegackich lotników RAF.

Domino

MUNDUR TROPIKALNY

Jako, że Royal Navy operowała na wszystkich szerokościach geograficznych świata, w tym również w cieplejszych zakątkach globu do użytku wprowadzono biały mundur tropikalny. Wersja oficerska, nazwijmy to robocza występowała w dwóch wersjach: formalnej i nieformalnej.

Formalna wersja munduru tropikalnego to tzw. "dziesiątka" czyli No. 10 White Dress Uniform i skłądała się z białych długich spodni, białej, jednorzędowej marynarki zapinanej na pięć złoconych guzików, bez klap, za to z kołnierzem typu stójka. Oznaczenie stopni umieszczano na twardych naramiennikach, które mocowano za pomocą dwóch sznurówek i złoconego guzika mocowanego na zaczep.

Nieformalna wersją, w której służono na okrętach, ale również wykorzystywana w czasie nieoficjalnych wizyt na lądzie to tzw. "trzynastka" czyli No. 13 White Dress Uniform.
Komplet ten składał się z białych bawełnianych szortów wykonanych zgodnie ze wzorem khaki drill, tzn. długich do kolan, zapinanych na dwa paski przekładane przez dwie metalowe sprzączki umieszczane na pasie. Część oficerów dodatkowo zamawiała doszycie guzika pod paskami (by zapiecie było pewniejsze).
Szorty te różniły się jednak od spodenek KD wydawanych wojskom lądowym tym, ze nie posiadały kieszonki na First Field Dressing, naszywanej na prawej nogawce, oraz - w wersji oficerskiej - pozbawione były szlufek do pasa.
Do białych szortów zakładano długie, białe podkolanówki oraz białą bawełnianą koszulę z krótkim rękawem, z ostrym kołnierzem i dwiema kieszeniami na piersiach. Rozcięcie kołnierza zapinane było na jeden mały, złocony guzik. W ten sposób poniekąd przypominała również koszule KD wydawane wojskom lądowym. Oznaczenia stopni, analogicznie jak w wypadku "dziesiątki" umieszczano na twardych naramiennikach mocowanych za pomocą sznurówek i guzików.

Wspólnym elementem tropikalnego munduru formalnego i nieformalnego są białe buty typu oksfordzkiego wiązane na białe sznurówki. Zdarzało się jednak, że na pokłądach okrętów oficerowie nosili do trzynastki białe płócienne buty na skórzanych podeszwach (z uwagi na wygodę noszenia). Kolejnym elementem wspólnym jest czapka, która faktycznie jest tożsama z czapką używaną podczas działań na Atlantyku. W wersji tropikalnej zakładano na nią biały pokrowiec, lub szyto od zera - z rondem wykonanym z białej bawełny.
Co ciekawe białe pokrowce na granatowych czapkach noszono również na wodach oblewajacych Wielką Brytanię w miesiącach letnich (wymóg ten zniesiono w 1934 r.)

Zdjęcie przedstawiające wygląd "dziesiątki" (admirał Pridham -Wippell) i "trzynastki" (oficerowie HMS Torbay):